Wielki Piątek
Wielki Piątek stanowi drugi dzień Triduum Paschalnego, upamiętniającego śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. Jest dniem ścisłego postu, głębokiej zadumy nad istotą ludzkiego życia, czasem refleksji nad męką Chrystusa, wzmożonej pobożności oraz gorliwych praktyk religijnych i rozważaniem męki Jezusa Chrystusa, męki krzyża, która całemu światu dała nadzieję zbawienia.
To jedyny dzień bez Mszy świętej – odkryty ołtarz pozostawiony bez obrusu uderza nas swą nagością – taka zmiana oznacza, że stało się coś niezwykłego. W tym szczególnym dniu Kościół koncentruje się na krzyżu, gdzie dokonuje się ofiara Jezusa Chrystusa
W kościele katolickim po południu odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa liturgia Męki Pańskiej. Liturgia ta jest pamiątką zwycięstwa odniesionego przez ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. W tym Dniu do liturgii używa się czerwonych szat, symbolizujących miłość zwyciężającą na krzyżu. W Wielki Piątek nie używa się instrumentów muzycznych, dzwonków i nie śpiewa się pieśni na wejście. Na początku Mszy Św. celebrans przez chwilę leży krzyżem przed ołtarzem, zaś w tym czasie wierni klęczą. Następnie odbywa się Liturgia Słowa Bożego, składająca się z dwóch czytań, psalmu (bez organów), oraz opisu Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana
Po kazaniu ma miejsce Adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona krzyża i śpiewa trzykrotnie: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokojem". Podczas adoracji, kapłani, służba liturgiczna i wierni całują rany Jezusa na krzyżu. Po Komunii Świętej, Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do specjalnie przygotowanego Grobobu Pańskiego (Ciemni).