Wielka Sobota - Wigilia Paschalna
W ciągu trzech dni liturgia Kościoła skupia w sobie i uobecnia misterium zbawienia, dokonane przez Chrystusa umęczonego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Punktem kulminacyjnym Triduum Paschalnego jest Wigilia Paschalna, matka wszystkich wigilii i najważniejsza liturgia w roku.
Zanim Kościół zacznie ją celebrować, trwa w milczeniu Wielkiej Soboty, kiedy wierni adorują Najświętszy Sakrament złożony w Grobie Pańskim w cichej, ufnej i pokornej modlitwie. To dzień absolutnej ciszy, kiedy wszechświat trwa w zadziwieniu, smutku i żałobie, ponieważ nie ma Pana – On nie żyje, Jego Ciało spoczywa w grobie. Tę pustkę i swego rodzaju oczekiwanie na rozwój wydarzeń symbolizuje post jako wyraz uniżenia i samotności. Tego dnia tradycyjnie błogosławi się pokarmy przeznaczone na stół wielkanocny. Możemy w ten sposób wyrazić dziękczynienie Bogu – Stwórcy za dary, które służą naszemu umacnianiu i dzieleniu się z potrzebującymi.
Właściwa liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna świętowanie uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego i jest sprawowana z soboty na niedzielę, po zachodzie słońca.
Na Wigilię Paschalną składa się: liturgia światła, w czasie której Chrystus objawi się nam jako Światło rozświetlające mroki naszych grzechów; liturgia słowa przedstawiająca biblijne zapowiedzi i wypełnienie Chrystusowego posłannictwa; liturgia chrzcielna uświadamiająca nam, że przez chrzest zostaliśmy włączeni w śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa i wreszcie liturgia eucharystyczna, podczas której przyjmując Ciało Chrystusa, dostępujemy pełnego udziału w owocach Jego odkupienia. Procesja rezurekcyjna stanowić będzie publiczne uzewnętrznienie się Kościoła, który żyje Tajemnicą Zmartwychwstania sprawowaną w sakramentach.
Na początku celebracji Wigilii Paschalnej wierni udają się na zewnątrz świątyni, gdzie będzie miała miejsce liturgia światła. Poświęcona tam świeca paschalna (paschał), znak Chrystusa zmartwychwstałego, zostanie uroczyście wniesiona do świątyni wraz z towarzyszącym trzykrotnym śpiewem: „Światło Chrystusa”. Po drugim takim wezwaniu wierni zapalają od paschału swoje świece, które przynieśli do świątyni. Symbolizuje to rozproszenie ciemności i pragnienie rozgraniczania w naszych sercach dobra i zła. Natomiast po trzecim wezwaniu zapala się wszystkie światła w kościele, a następnie diakon lub prezbiter wyśpiewuje radosne Orędzie Paschalne, wysławiające triumf Chrystusa, który jest Światłością naszego życia.
Kiedy już światło paschału ogłosi światu dokonanie się tajemnicy zbawienia, przechodzimy do odkrywania jej w jakże obficie przepowiadanym tej nocy słowie. To prawdziwie uczta Słowa Bożego, kiedy możemy usłyszeć fragmenty czterech czytań: trzech ze Starego Testamentu oraz jednego z Nowego – fragment listu apostolskiego i Ewangelię.
Kolejnym etapem Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. To ona obrazuje najpełniej sens Paschy jako przejścia przez wody śmierci, aby już na wieki korzystać z wody Życia. To przejście dokonało się dla chrześcijan w sakramencie chrztu, w którym zostali pogrzebani wespół z Chrystusem w Jego męce i śmierci, aby razem ze Zmartwychwstałym wkroczyć w nowe życie.
Oczywiście liturgia Nocy Paschalnej osiąga swoją pełnię w Eucharystii, która jest sakramentalnym uobecnieniem osoby Chrystusa zmartwychwstałego, upamiętnieniem Ofiary Krzyża i obecności naszego Pana, który daje siebie na pokarm. Jest to Uczta Paschalna, która stanowi przedsmak wieczystej Paschy.
Ostatnim obrzędem liturgii Wigilii Paschalnej jest procesja rezurekcyjna. Skoro Pan zmartwychwstał, zwyciężył śmierć i już dłużej grób Go nie ukrywa, to należy tę wspaniałą nowinę obwieścić innym. To cudowny moment, kiedy o północy czy o świcie, wierni głoszą światu, że z radości tańczą niebo i ziemia, bo Pan prawdziwie zmartwychwstał. Dlatego właśnie wychodzi się na zewnątrz domu Bożego, aby wieść o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa dotarła do serc wszystkich ludzi.
Alleluja – niech wszystkim zajaśnieje Pan w swej miłości, nadziei i radości!