Mamy żyć dla Nieba, bo tam jesteśmy z tęsknotą oczekiwani. Tęskni za nami najpierw Bóg. Kocha nas niewymownie. Udowodnił to. Ukochał nas zanim istnieliśmy i nigdy nie przestanie. On wygląda każdego z nas, On tęskni. I tęsknią święci. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus pisała: "Święci znają mnie..., kochają mnie..., uśmiechają się do mnie z wysoka i zachęcają mnie, bym do nich dołączyła..." I w tym uśmiechu Nieba pomaga nam przepiękna Kaplica Nadziei. To Niebo posłużyło się dłońmi naszej wspaniałej Artystki p. Marii Kubas. Swój czas, pracę oraz środki materialne włożyli: Pani Maria i Jerzy Kubas. Rusztowanie wypożyczone od p. Alfreda Skoczylas, który zamontował gniazdka i lampy. Pan Andrzej Meinhardt wypożyczył odkurzacz przemysłowy, oraz pomagał przy malowaniu sufitu i gładziach na ścianach.
